فوتبالیست کرمانشاهی تیم ملی فوتبال بانوان ایران: به علت نبود زمین چمن، تمرینات خود را در پارک‌ها دنبال کردم و از گفتن این موضوع که برای رسیدن به اردوی تیم ملی مجبور بودم در پارک‌های شهرم پاوه تمرین کنم، هیچ واهمه ای ندارم.

به گزارش یاریزان و به نقل از خبرگزاری فارس، کمیل نظری، قله‌های مرتفع، چشمه‌ها فراوان در منطقه اورامانات علاوه بر طبیعت زیبا، خالق بازیکنان مستعد بسیار زیادی در رشته فوتبال بانوان است، دخترانی که ایستادگی، تلاش و پشتکار را از منطقه کردنشین ارومانات به ارث برده‌اند، بسیاری از این بازیکنان به علت شرایط محیطی و اقتصادی خانواده فرصت معرفی در سطح ملی و کشوری را پیدا نمی‌کنند اما برخی از آن‌ها با حمایت خانواده خود، تبدیل به بازیکنان ملی‌پوش و افتخارآفرین می‌شوند، «ثنا صادقی» بازیکن ملی پوش رشته فوتبال و هافبک بازی‌ساز باشگاه سپاهان یکی از این بازیکنان است که در زیر گفت‌وگو با او را می‌خوانید.

------------------------------------

متولد کدام شهر هستید و چگونه وارد عرصه فوتبال شدید

صادقی: متولد ۲۲ خردادماه ۱۳۷۹ در شهر پاوه هستم و همانند بسیاری از بازیکنان شهرستانی فوتبال را از کوچه و محله و بازی با همسالان خود آغاز کردم اما در بحث حرفه‌ای حقیقت امر این است که فرآیند بازی با توپ را من از فوتسال آغاز کردم و در سال ۱۳۸۸ یا ۱۳۸۹ به عنوان بازیکن مدرسه جهت حضور در مسابقات مدارس کشوری در رده نونهالان در شهر همدان اعزام شدم و از همان جا توسط استعدادیاب‌های فدراسیون فوتبال به اردوی تیم ملی فوتبال کشور در این رده سنی دعوت شدم.

هر بازیکن حرفه‌ای یک مربی دارد که اولین گام‌های ورزش را به او یاد داده است، فوتبال را با کدام یک از مربیان استان آغاز کرده‌اید؟

صادقی: شاید به صورت غیرحرفه‌ای اولین مربی خودم را باید پدرم بدانم، همان زمانی که در کوچه و محله با بازیکنان هم سال خود که اکثر آن‌ها را پسرها تشکیل می‌داد بازی می‌کردیم، پدرم پا به پای من بازی می‌کرد و اتفاقا در خیلی از بازی‌ها پیروز میدان می‌شدیم اما به صورت حرفه‌ای فوتبال خودم را مدیون سمیه علی هستم و به کمک ایشان توانستم به فوتبال حرفه‌ای وارد شده و هم‌اکنون نیز در باشگاه سپاهان مشغول فعالیت هستم.

وضعیت تحصیل شما به چه شکلی بود و یا آیا فوتبال به آن آسیبی وارد نکرد؟

صادقی: نه اتفاقا به عکس، خودم معتقدم فوتبال باعث شد که من با علاقه‌مندی بیشتری درس بخوانم و با جدیت نیز درس‌های خودم را دنبال کنم تا پایان دبیرستان معمولا معدلم نزدیک بیست بود و توانستم با معدل ۱۹ و ۸۹ صدم مدرک دیپلم خودم را اخذ کنم، پس از آن در رشته تربیت بدنی در دانشگاه آزاد کرمانشاه مشغول تحصیل شدم و توانستم مدرک کاردانی این رشته را نیز اخذ کنم اما ادامه تحصیل را با توجه به اردوهای تیم ملی و باشگاهی به بعد از ثبات در شرایطم موکول کرده‌ام.

در فعالیت حرفه‌ای، علاقه‌مند به فعالیت در باشگاه خاصی هستید؟ و چگونه باشگاه خود را انتخاب می‌کنید؟

صادقی: اولین باشگاه من در سطح حرفه‌ای شهرداری سیرجان بود و پس از آن برای نماینده البرز بازی کردم، اما از سال گذشته به عضویت باشگاه سپاهان در آمدم و احتمالا در فصل بعد نیز با توجه به شرایط این باشگاه به فعالیت خود در آن ادامه می‌دهم؛ در خصوص شرایط انتخاب باشگاه باید در نظر داشت که عمر ورزش قهرمانی کوتاه است و من در این فرصت سعی می‌کنم با پیشنهاد باشگاه‌های که از لحاظ مالی شرایط مناسب‌تری را دارند، موافقت کنم و در سال گذشته متوجه شدم باشگاه سپاهان اصفهان یکی از منظم‌ترین و ساختارمندترین باشگاه های کشور است و خوشحالم در این باشگاه و زیرنظر مهناز امیرشقاقی فعالیت کردم.

به عنوان یک فوتبالیست بانو، بزرگترین مشکل فوتبال بانوان را چه موضوعی می دانید؟

صادقی: نبود اسپانسر مشکل همیشگی ورزش ما به‌خصوص در بخش بانوان است اما وقتی یک اسپانسر وارد مبحث فوتبال بانوان می‌شود یک سئوال بزرگ را مطرح می‌کند که چرا باید برای ورزشی که هیچگونه پوشش رسانه‌ای و یا پخش زنده و یا حتی مرده‌ای ندارد چند میلیارد هزینه کند؟ به واقع پخش بازی فوتبال بانوان به صورت زنده و یا حتی ضبط شده از هر شبکه‌ای در رسانه ملی کمک بسیار زیادی به رشد و توسعه فوتبال بانوان می‌کند و زمینه‌ساز توجه اسپانسرها به فوتبال بانوان خواهد بود.

پست تخصصی شما در زمین کجاست و بازی چه کسانی را در این پست دوست دارید؟

صادقی: من به عنوان هافبک وسط یا بازی ساز بازی می‌کنم و در این پست در بازیکنان ایرانی بازی احسان حاج‌صفی و امید ابراهیمی را خیلی دوست دارم و در فوتبال دنیا نیز اسطوره این پست بدون شک ژاوی در بارسا بوده است.

شیرین‌ترین خاطره شما در کجا شکل گرفته است؟

صادقی: حضور در مسابقات کشوری و افتخارآفرینی برای میهن عزیزم همیشه شیرین است شاید شیرین‌ترین خاطره من سال ۱۳۹۳ در مسابقات بنگلادش بود که در مقدماتی آسیا به همراه تیم قهرمان شدیم.

و تلخ ترین؟
صادقی: در مسابقات جوانان مقدماتی قهرمانی آسیا در میانمار، من کاپیتان تیم بودم و به همراه ویتنام، کره و لبنان در یک گروه قرار داشتیم، در آن مسابقات با ویتنام به نتیجه تساوی رسیدم، در مقابل کره با نتیجه ۲ بر صفر نتیجه را واگذار کردیم و توانستیم با نتیجه ۵ بر یک از سد لبنان عبور کنیم اما در نهایت در امتیاز، گل‌زده، گل خورده با تیم ویتنام برابر شدیم و تنها به علت دریافت یک کارت زرد بیشتر از صعود به دور بعد مسابقات باز ماندیم.

بزرگترین مانع جذب دختران و رشد در فوتبال چیست؟

صادقی: حقیقت امر این است که اعتقاد خانواده‌ها و نبود امکانات مناسب در شهرستان‌ها بزرگترین مانع جذب و رشد دختران به رشته فوتبال است، مردم منطقه پاوه و خانواده من در این خصوص دیدگاه منطقی و موجه‌ای دارند و همین مساله باعث شده است بازیکنان خوبی را در رده‌های مختلف تیم ملی مشاهده کنیم پدر و مادر من در رشد من نقش بسیار زیادی داشته‌اند، اما اگر حمایت خانواده‌ها از دختران خود نباشد، با توجه به نبود امکانات لازم خیلی زود از ورزش جدا می‌شوند.

در شرایط فعلی قبل از حضور در اردوی تیم ملی تمرینات خود را چگونه ادامه می‌دهید؟

صادقی: بر خودم لازم می‌دانم از «یگانه امیری» مدیریت باشگاه «الف» تشکر کنم چرا که پس از اطلاع از دعوت من به تیم ملی فوتبال بدون هیچگونه چشم داشتی امکانات باشگاه خود را برای تمرین در اختیار من قرار دادند اما صادقانه و صریح بگویم به علت نبود زمین چمن، تمرینات خود را در پارک‌ها دنبال کردم و از گفتن این موضوع که برای رسیدن به اردوی تیم ملی مجبور بودم در پارک‌های شهرم تمرین کنم، هیچ واهمه ای ندارم.

وضعیت فوتبال بانوان را در استان چگونه ارزیابی می‌کنید؟

صادقی: فوتبال بانوان در استان در سال‌های سال در وضعیت مناسبی قرار نداشته و مورد بی‌توجهی مستمر قرار داشته است، در یک سال گذشته به همت خانم سمیه علی اقدامات خوبی در این بخش بانوان به وجود آمده است و امیدواریم با حمایت از این اقدامات توسط مسؤولین هیأت و مسؤولین هیأت زمینه گسترش آن فراهم شود.

صحبت پایانی

صادقی: برخودم لازم می‌دانم از زحمات خانواده‌ام و مربیانی که در رشد من تاثیر داشته‌اند تشکر کنم و امیدوارم در قامت تیم ملی برای کشور عزیزم افتخارآفرینی کنم.