داستان زندگی‌اش را می‌نویسد؛ داستانی غریب و در عین حال، آشنا. چیزی بین یأس و امید، توامان. گوهر آبسالان معنای زندگی ا‌ست؛ گوهری قیمتی که در سراشیبی زندگی خودی نشان داد، به‌خودش و دیگران. اینکه امید فاکتوری ا‌ست که حس زندگی را از آدمی نمی‌گیرد. آبسالان، قهرمان دوی صحرانوردی از ایلام است و همزمان با شیوع کوویدـ 19 به سرطان تیروئید مبتلا شد. گوهر آبسالان درباره آن دوران به همشهری می‌گوید: «در ماه‌های نخست، 40روز درگیر بیماری بودم و وقتی دوره نقاهت را گذراندم، گلودرد شدید گرفتم. البته قبل از اینکه کرونا بگیرم هم گلودرد داشتم و به همین دلیل، آزمایش دادم و متوجه شدم تیروئیدم تبدیل به یک تومور سرطانی شده است.» از اینجا به بعد زندگی او وارد مرحله تازه‌ای شد؛ دوران توأم با ناامیدی و البته تلاش برای مهار بیماری سخت: «نمونه‌برداری نشان داد تومور سرطانی بدخیم دارم و باید جراحی کنم. بعد از جراحی دچار مشکلات جدیدی شدم و تا 6‌ماه نمی‌توانستم صحبت کنم. درواقع تارهای صوتی‌ام آسیب دید و بعد از این مدت با گفتاردرمانی کم‌کم توانستم صحبت کنم.»   رو به جلو در این مدت یک مقام دومی در ماده 1500متر به‌دست آوردم. بعد برای شرکت در مسابقه توچال به تهران سفر کردم و توانستم با بهترین زمان، دوی صحرانوردی را پشت سر ...