سامانه ثبت مرگ های ناگهانی فیفا (FIFA-SDR) با هدف کسب اطلاعات بیشتر درباره مرگ ناگهانی قلبی در فوتبال، توسط فیفا راه اندازی شد.

به گزارش یاریزان و با اعلام فدراسیون فوتبال، اطلاعات حاصل از سامانه ثبت مرگ های ناگهانی فیفا (FIFA-SDR)، اخیرا در یک مقاله در یک مجله معتبر پزشکی ورزشی به چاپ رسیده است.

------------------------------------

دکتر بهار حسن میرزایی، مشاور پزشکی ورزشی فدراسیون و رییس زیر کمیته آموزش و توسعه پزشکی در فوتبال، به سایت رسمی فدراسیون فوتبال در این باره اظهار داشت:

فیفا با راه اندازی این سامانه از سال ۲۰۱۴، شروع به ثبت کلیه موارد وقوع مرگ ناگهانی قلبی، افراد زنده مانده پس از ایست قلبی و مرگ های ناگهانی ناشی از تروما کرد. برای ثبت کلیه این موارد، فیفا پروتکل ثبت چند گانه ای را پیش گرفت که شامل بررسی دقیق مدیا و رسانه ها برای بررسی اخبار، ایجاد یک پلتفرم آنلاین برای گزارش و ثبت داده ها به شکل محرمانه و کسب اطلاعات از سامانه های ملی ثبت مرگ بود. فیفا همچنین برای تکمیل داده های خود، در ارتباط با مرگ دو فوتبالیست ایرانی، از ما نیز سوال پرسید و تلاش خود را کرد تا بالاترین پوشش اطلاعات رو داشته باشد. نتایج حاصل از این سامانه ثبت که در مجله ی BJSM به چاپ رسیده است حاصل بررسی داده های ۵ ساله بین سالهای ۲۰۱۴ الی ۲۰۱۸ می باشد.

در مجموع طی این ۵ سال، فیفا ۶۱۷ مورد مرگ ناگهانی را ثبت کرد که ۶۰۷ مورد آن بین بازیکنان فوتبال، ۴ مورد بازیکن فوتسال و ۴ مورد بازیکن فوتبال ساحلی بودند. این داده ها حاصل همکاری ۶۷ کشور با فیفا بود.

۱۴۲ مورد از این افراد با مرگ های ناگهانی، زنده ماندند (۲۳%). میانگین سنی بازیکنانی که دچار مرگ ناگهانی شدند ۳۴ سال گزارش شد که ازبازیکن ۵ ساله تا ۷۶ ساله بین آنها دیده میشود. از این ۶۱۷ بازیکن، ۹۶% را مردان تشکیل میدادند (۵۹۴ بازیکن) و همچنین ۹۵% آنها (۵۸۴ بازیکن) در سطح آماتور فوتبال بازی میکردند.

در بررسی علل مرگ ناگهانی، ۸۲% علل وابسته به موارد قلبی عروقی، ۱۱% موارد مرتبط با تروما و ۷% موارد غیر مرتبط با تروما ذکر شدند. اکثر موارد گزارش شده از قاره ی اروپا بودند (۵۷%) و سپس قاره های دیگر به ترتیب آمریکای جنوبی (۱۲%)، آمریکای شمالی (۱۰%)، آسیا (۸%)، آفریقا (۷%) و استرالیا (۶%) قرار داشتند.

یکی از یافته جالب این گزارش این بود، وقتی بازیکنان فوت شده تحت کالبد شکافی قرار گرفتند، شایعترین یافته، طبیعی بودن ساختار قلب بود. از این رو به نظر می آید بی نظمی های ریتم قلبی، شایعترین علل ایجاد مرگ ناگهانی در این گروه می باشد. یافته شایع بعدی در کالبد شکافی کاردیومیوپاتی هایپرتروفیک بود که به عنوان شایع ترین علت مرگ قلبی در ورزشکاران گزارش میشود. البته باید توجه داشت میزان شیوع علل زمینه ای مطرح شده بسته به ناحیه و قاره بازیکن متفاوت بود. برای مثال در آمریکای جنوبی شایع ترین علت مرگ کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک و اختلالات عروق قلبی بودند. همانند گزارشات قلبی، بیماری های عروق قلبی، شایعتذین علت مرگ در افراد بالای ۳۵ سال بود.

اگر بخواهیم به مهم ترین یافته این گزارش اشاره کنیم، میزان اثربخشی شوک قلبی سریع و احیای قلبی ریوی در زنده نگه داشتن بازیکنان فوت شده است. در مجموع، درصد کمی از بازیکنان فوت شده، توانستند زنده بمانند (۲۳%). اما این درصد در صورتیکه بازیکن سریعا تحت اخیای قلبی ریوی قرار میگرفت افزایش می یافت، برای مثال در این گزارش بیان شده در صورتیکه بازیکن فوت شده توسط یک بازیکن دیگر احیا میشد ۳۵% شانس زنده ماندن داشت و اگر توسط یک فرد آموزش دیده احیا میشد، ۵۰% شانس زنده ماندن داشت. اما نکته ی حیاتی و کلیدی این گزارش، میزان بالای موفقیت در زنده نگه داشتن بازیکن فوت شده در صورت استفاده از دستگاه شوک قلبی (دفیبریلاتور) بود. در صورت استفاده سریع از AED برای بازیکن فوت شده، احتمال زنده ماندن بازیکن به ۸۵% ارتقا می یافت. این موضوع به شکل کاملا واضحی نقش پر اهمیت آموزش صحیح احیا و لزوم وجود و استفاده از AED در فوتبال را نشان میدهد که میتواند کاملا منجر به زنده ماندن بازیکن دچار مرگ ناگهانی شود.

از محدودیت های این مطالعه میتوان به همکاری بالای اروپایی ها و همکاری پایین سایر کشور ها در گزارش موارد مرگ و اقدامات انجام شده و گزارشات بعدی اشاره داشت به شیوه ای که ۵۷% موارد از اروپا گزارش شده اند و این بدین معنی نیست که مرگ در بازیکنان اروپایی شایع تر است و تنها نشان دهنده ی این است که پزشکان و تیم های اروپایی گزارشات دقیق تر و همکاری بیشتری داشتند.