مربی فعلی و بازیکن سابق فوتبال کردستان مدیریت را مشکل اصلی فوتبال در این استان عنوان کرد و گفت: عدم استفاده از ظرفیت پیشکسوتان و نبود حامی مالی از دیگر مشکلات فوتبال در کردستان است.

------------------------------------

به گزارش یاریزان و به نقل از مهر، فوتبال کردستان در چند سال اخیر دلخوش به درخشش تک ستاره هایی است که به دلیل داشتن استعدادهای ذاتی، راه های پیشرفت در این عرصه را خیلی سریع طی کرده و امروز در سطح کشور به نام و نشانی دست پیدا کرده اند.

در دو دهه اخیر دیگر نام و نشانی از موفقیت های تیمی فوتبال کردستان در میان نیست، شاید در دهه ۶۰ و اوایل دهه هفتاد که هنوز پول به شکل امروزی وارد فوتبال کشور نشده بود، تیم هایی از استان کردستان در رقابت های منطقه ای و حتی کشوری عنوان هایی برای فوتبال این استان کسب می کردند ولی دیگر این روزها خبری از این موفقیت ها نیست.

در دهه ۶۰ فوتبالیست های زیادی در کردستان فعالیت می کردند که شاید اگر امکانات ارتباطی این سالها می بود، تعدادی از آنها می توانستند برای کشورمان افتخار آفرین باشند ولی اینگونه نشد و شاید به همین دلیل نبود پشتوانه های مناسب است که امروز کردستان فاقد تیمی در رقابت های لیگ برتر، دسته اول و حتی دسته دوم کشور است.

فرهاد خاطرویسی از بازیکنان شاخص فوتبال کردستان در دهه های ۶۰ و ۷۰ کشور است که در رده های سنی مختلف و همراه با تیم های متعدد باشگاهی موفقیت های مختلفی را در فوتبال استان کسب کرد.

وی به صورت رسمی فوتبال را در سال ۶۲ و در زمین های خاکی ملک نیا و زیرنظر آقایان عثمان پور و حسین یوسفی آغاز کرد و به دلیل قد بلند خیلی سریع به عنوان یک مهاجم سرزن برای خود نامی پیدا کرد و در ادامه در تیم های مختلف بازی کرد.

فرهاد خاطرویسی فوتبالیست دو دهه گذشته کردستان و یکی از مربیان فعلی این رشته ورزشی که البته داعیه نشستن روی صندلی ریاست هیات فوتبال کردستان را نیز داشت، در گفتگو با خبرنگار مهر از وضعیت کنونی حاکم بر فوتبال در کردستان انتقاد کرد.

*در ابتدا توضیح دهید که فوتبال خود را از کجا آغاز کردید و مهمترین عناوینی را که در این رشته در قالب بازیکن به دست آوردید را نام ببیرد؟

من فوتبالم را به تشویق برادر بزرگترم از محله فیض آباد شهر سنندج آغاز کردم و بعد از آن به صورت رسمی در سال ۶۲ و زیر نظر مربیانم آقایان یوسفی و عثمان پور وارد این رشته شدم. که بعد از دو سال تمرین وارد اولین باشگاه فوتبال شدم و با بازیکنان خوبی از جمله شهاب حسین پناهی، صالح زندی، لقمان رحمانی، فردین عثمان پور، علی قریشی هم بازی شدم.

بعد از آن راهی تیم جوانان توحید شدم که البته این تیم بعدا به ساینا تغییر نام داد، همراه شماری از بازیکنان خوب آن سالهای کردستان چندین عنوان قهرمانی رقابت های قهرمانی و جام حذفی استان کردستان را به دست آوردم و خوشبختانه در همان سالها در قالب تیم های آموزشگاهی و دانشجویان تربیت بدنی موفق به کسب عنوان های برتر کشوری شده و آقای گلی رقابت های لیگ کردستان را نیز کسب کردم.

در همان سالها و به دلیل اینکه معلم بودم وارد حرفه مربیگری شده و با همراهی رضا رحمانی با تیم زیر ۱۰ سال توحید سنندج مقام سوم کشور را به دست آوردیم و به عنوان مدرسه نمونه فوتبال در کشور مورد تقدیر قرار گرفتیم که متاسفانه این مدرسه فوتبال به دلیل نداشتن حامی مناسب خیلی سریع از بین رفت.

*چرا فرهاد خاطرویسی و شمار زیادی از باریکنان با استعداد آن سالهای کردستان علیرغم داشتن استعدادهای خوب، به تیم های موفق کشوری نرفتند؟

حقیقتا در آن سالها کردستان بازیکنان بسیار خوبی داشت و خیلی از بازیکنان آن سالهای کردستان می توانستند در تیم های خوب کشوری فوتبال بازی کنند و در واقع یکی از حسرت های اصلی هم بازی های من نیز هست، ولی در واقع ما آن زمان به دنبال شهرت و اینگونه مسائل نبودیم و تمام فکر و ذکر ما موفقیت تیم های شهر و استان خودمان بود البته در کنار این مهم باید به این نکته هم اشاره کنم که کسی به عنوان بزرگتر نبود تا ما را راهنمایی کند، باید در نظر داشت بعضی وقتها و به صورت اتفاقی بعضی از مربیان تیم های بزرگ بازیکنان کردستانی را می دیدند و از آنها برای حضور در تست تیم های دعوت می کردند ولی به دلیل نبود حامی مناسب این تست ها نیز راه به جایی نمی برد.

*سوال اصلی اینجاست که کردستان در دهه ۵۰ و ۶۰ وضعیت خوبی در فوتبال کشور داشت و تیم های این استان معمولا در مقابل تیم های مطرح کشور در آن سالها موفق بودند، چرا فوتبال کردستان همزمان با سایر استانهای کشور رشد نکرد؟

دلایل متعددی دارد، در آن سالهای هنوز به شکل امروزی پول وارد فوتبال نشده بود و اختلاف تیم های مختلف ناچیز بود، بازیکنان تعصب خاصی روی تیم شهر و استان خود داشتند و خیلی کم اتفاق می افتاد که بازیکنی تیم شهر خود را رها کرده و در تیم دیگری بازی کند و دلیل دیگر هم ارتباط خوب و دوستانه بین فعالان فوتبال استانها بود که باعث می شد تا تیم های سراسر کشور در یک سطح باشند ولی متاسفانه امروز این قواعد تغییر کرده است.

در خصوص دلیل عدم رشد فوتبال کردستان در دو دهه اخیر باید به موضوع مالی و مدیریتی اشاره کنم که استانهای مرکزی و جنوبی کشور با استفاده از حمایت های صنایع توانستند تیم های خوبی را روانه مسابقات کرده و در کنار آن استانهایی همچون کردستان علیرغم استعدادهای بیشمار امروز وضعیت خوبی ندارند.

در حوزه مدیریتی هم باید اشاره کنم که آن سالهای عشق به کار و تلاش برای پیشرفت وجود داشت و مسئولان آن سالهای فوتبال کردستان در اوج نبود منابع مالی از خود مایه گذاشته و تیم های مختلف را مدیریت می کردند ولی متاسفانه امروز منفعت های شخصی جای کار تیمی را گرفته و باعث رکود فوتبال در کردستان شده است.

*از دیگر عواملی که باعث شد تا فوتبال کردستان رشد نکرده و امروز در شرایط رکود به سر ببرد، به چه مواردی می توان اشاره کرد؟

متاسفانه در طی دو دهه اخیر هیچگاه همت واقعی از سوی مسئولان ارشد استان کردستان برای حمایت از این رشته وجود نداشته است، میزان سرمایه گذاری ها برای احداث زیرساخت های لازم نیز در رشته ورزشی فوتبال حداقلی بوده و به همین دلیل امروز مرکز استان یک زمین چمن مناسب برای برگزاری مسابقات فوتبال ندارد، البته در طول چند سال اخیر وضعیت مدیریتی در هیات فوتبال کردستان نیز متناسب با ظرفیت های این بخش نبوده و متاسفانه همواره لابی گری و داشتن ارتباط جای ضابطه را گرفته و باعث شده است تا فوتبال کردستان دچار چنین وضعیتی شود.

هم اکنون هر سال از سوی ادارات و سازمان های دولتی اعتبار زیادی صرف مقابله با مسائل و مشکلات اجتماعی می شود که اگر یک مدیر دلسوز در کردستان وجود داشت می شد با سوق دادن این اعتبارات به سمت رشته ورزشی فوتبال و درست کردن تیمی حداقل در سطح لیگ یک، بخشی از قشر جوان را به این صورت مدیریت کرد که متاسفانه این نوع نگاه هیچ وقت وجود نداشته و با توجه به شرایط فعلی امیدواری برای آینده هم در میان نیست.

*چرا با گذشت زمان فوتبال کردستان به جای رشد و پیشرفت در سراشیبی سقوط قرار گرفته است؟

متاسفانه باید گفت که این روزها اصلا فوتبالی در کردستان باقی نیست و این سوال را باید مسئولان هیات و اداره کل ورزش و جوانان پاسخگو باشند. امروز وضعیت فوتبال در کردستان به جایی رسیده که حتی ما توان رقابت با تیم های شهرهای دره شهر ایلام، روانسر و جوانرود کرمانشاه را نداریم، لیگ فوتبال کردستان که نام برتر را یدک می کشد بدون برنامه برگزار شده و در نهایت حتی اعتراض تیم های شرکت کننده را نیز به دنبال دارد، تیم های قهرمان کردستان در لیگ های زیرگروه توان رقابت را ندارند، متاسفانه در رده های سنی پایه برنامه ای برای تقویت فوتبال کردستان هم وجود ندارد و به نظر می رسد که مسئولان باید هر چه سریعتر برای عبور از این شرایط فکری کرده و از توان و تجربه تمامی پیشکسوتان نیز استفاده کنند.

یک نکته دیگر هم در خصوص شرایط و وضعیت فعلی فوتبال کردستان این است که متاسفانه طی سالهای اخیر هر گاه فردی مسئولیت فوتبال استان را عهده دار شده، تعدادی از پیشکسوتان را حذف کرده است که این یک آسیب جدی است و رئیس هیات فوتبال باید در گام اول از تجربه و توان تمامی افراد پیشکسوت استفاده کرده و در کنار آن از علم روز مدیریت نیز استفاده کند.

*امروز بیش از ۱۰ بازیکن کردستان در لیگ برتر و دسته اول فوتبال کشور حضور دارند ولی استان ما حتی در لیگ دسته دوم تیمی ندارد، چرا ما امروز نمی توانیم از این ظرفیت ها هم استفاده کنیم؟

ببیند نکته اینجاست وقتی که ما نمی توانیم یک تیم نونهالان و یا نوجوانان را که تاکنون چندین بار لیگ برتری شده اند حفظ کنیم، چگونه انتظار داریم که در لیگ کشوری و در رده سنی بزرگسالان حضور داشته باشیم. تاکنون چندین نوبت سهمیه های لیگ دو و سه کشور به استان کردستان واگذار شده است ولی متاسفانه جدای از مسائل مالی، مسائل مدیریتی و همچنین نبود نظارت های لازم باعث شده است تا این سرمایه های ایجاد شده نیز سوخت شود و در نگاه اول ما باید مدیریت بهتری در این عرصه داشته باشیم که اگر مدیریت مناسب باشد در نگاه دوم می توان برای پیداکردن منابع مالی برنامه ریزی کرد.

نگاه متناقض دولت به استانها نیز وجود دارد، در حالی که این روزها شمار زیادی از تیم های لیگ برتر، دسته اول و حتی دسته دوم کشور نیز از سوی دستگاه های دولتی حمایت می شوند ولی تا نام کردستان به میان می آید، همه می گویند بخش خصوصی که این تاقض هم مایه تعجب است و به همین دلیل انتظار مردم کردستان برای حمایت دولت از شکل گیری یک تیم خوب فوتبال و حضور در رقابت های دسته های پائین تر کشوری مطالبه به حقی است.