عضلات همسترینگ به مجموعه ای از سه عضله دو سر رانی، نیم وتری و نیم غشایی اطلاق می گردد که در بخش خلفی ران قرار داشته و بر دو مفصل ران و زانو موثر هستند و آسیب های آن می تواند حرکت دو مفصل را مختل نماید.

طبق آخرین تحقیقات کشیدگی نیمه غشایی یکی از شایع ترین آسیب ها در ورزش می باشد و اگر به طور کامل درمان نشود منجر به یک دوره طولانی دوری از ورزش می شود.

------------------------------------

مکانیزم آسیب به دو صورت است:

در کشش ( خم شدن مفصل ران و باز شدن زانو در نتیجه ی یک فشار غیر عادی درست در انتهای عضله ی نیمه غشایی به عنوان محل آسیب) رخ می دهد. مانند آپ چاگی، نریوچاگی، باندا دولیوچاگیو حرکات چرخشی مثل (ممدلیو باندا دولیو چاگی) در تکواندو.
در دوهای سرعت هنگامی که پنجه ی پا از زمین جدا شده و ران در حال باز شدن و زانو در حال خم شدن است.
عوامل مستعد کننده این آسیب میتواند ۱) وضعیت کمری ضعیف ۲)آسیب قبلی ۳) کم بودن انعطاف پذیری همسترینگ ۴) گرم کردن نامناسب ۵)خستگی ۶)عدم تناسب قدرت و چهار سر به همسترینگ و یا همسترینگ های چپ و راست ۷) هماهنگی عصبی عضلانی ضعیف همسترینگ با تحمیل بار غیر عادی و … .

نشانه ها: درد ناگهانی در لحظه وقوع آسیب، کبودی یا ورم و حساسیت به لمس با توجه به درجه آسبب، کاهش انقباض عضلات همسترینگ در برابر مقاومت و کم شدن دامنه طبیعی کشش عضله.

درجات کشیدگی همسترینگ :

درجه یک: همراه با تورم خفیف ، درد و اختلال اندک در بافت و عملکرد است.

درجه دو: اختلال نسبی و قابل شناسایی با درد و تورم متوسط و از دست دادن عملکرد احتمالا تا ۲۴ ساعت اول .

درجه سه: اختلال و پارگی کامل واحد عضلانی، همراه درد و تورم شدید و عدم عملکرد

در گرید ۱و ۲ معمولا بدون استراحت با یخ گذاری و بی حرکتی نسبی بعد از ۲۴ ساعت توانایی راه رفتن را دارند. و مدیریت درد و التهاب با NSAID ها و دارد های ضد درد به دنبال کشش و تقویت تدریجی ایجاد می شود .تا زمانی که راه رفتن بدون درد امکان پذیر نباشد باید از عصا کمک گرفت و در این دوره حفظ و کنترل وضعیت بدنی و تراز بودن لگن مد نظر قرار گیرد.

در گرید ۳ جراحی توصیه میشود، در غیر این صورت نتایجی از قبیل ضعف مزمن خم شونده های زانو، ضعف خفیف در مفصل ران، نورالژی سیاتیک، درد در نشستن و تغییر وضعیت دادن بدن.

برنامه توانبخشی پس از کشیدگی همسترینگ :

اصول POLICE که محافظت بافت با حرکت اولیه به جای بی حرکتی، یخ گذاری در ۲۴ تا ۴۸ ساعت اولیه ، فشرده سازی و بالا بردن در ۷۲ ساعت فاز حاد اولیه آسیب.

پس از اقدامات پزشکی در صورت لزوم، ۲ تا ۵ روز اول از تمرینات ایزومتریک در محدوده درد و پس از آن تمرینات ایزوتونیک و مراحل بعدی تمرینات اکسنتریک(تمرینات نوردیک) با نظارت و تمرینات استقامتی، قدرتی و در نهایت پلایومتریک می توان استفاده کرد. تمرینات نوردیک در یک دوره تمرینی ۱۰ هفته ای همراه با حرکات کششی کوتاه مدت در زمان گرم کردن تا ۱۱ درصد قدرت برون گرای همسترینگ را افزایش میدهد.

نکته قابل تامل اینکه در ۷ الی ۱۰ روز اول آسیب، تمرینات کششی بهتر است در برنامه توانبخشی لحاظ نشود به علت اینکه بافت سالم ضعیف شده و تحمل بارگذاری کششی را ندارد و احتمالا توسط کشش کنترل نشده آسیب می بیند. دوم اینکه بدون نیاز های پاتوفیزیولوژیکی در مرحله اول به کشش، بافت اسکار تا ۱۰ روز اول نمی تواند واحد های منقبض شده اطراف را کشش دهد.( در ابتدا کشش ملایم و تحمل وزن اولیه در محدوده بدون درد با کمک به جهت گیری صحیح فیبر های عضلانی). باید توجه داشت ۸ هفته ی اولیه پس از آسیب می تواند همراه با وقوع آسیب مجدد باشد.پیشگیری از آسیب : شناسایی فاکتورهای آسیب زا میتواند در کنترل و پیشگیری از آسیب تاثیر گزار باشد. گرم کردن کافی و کشش اولیه و داشتن یک برنامه مناسب شامل تمرینات اکسنتریک ، تمرینات پلایومتریک، تمرینات قلبی عروقی و درمان مطلوب آسیب قبلی می تواند باشد.

منابع:

Sport Rehabilitation and Injury Prevention , Paul Comfort – Earle Abrahamson-

Sport Injury Prevention, Roald Bahr – Iars Engebretsen-

Hamstring Injury, Poude B – Pandeys-

– The Validity of the Nordic Hamstring Lower as a Field-Based Assessment of Eccentric Hamstring Strength. Emma Sconce – Paul A Jones – Ellena Turner – Philip -Graham-Smith

یاریزن | کشیدگی همسترینگ

سمیه کریمی | دانشجوی دکتری آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی