تغذیه و ورزش در پیشگیری از پیشرفت سرطان

ورزش و فیزیوتراپی بخش جدایی ناپذیر درمان سرطان سینه است که فواید بسیاری برای افراد مبتلا به سرطان دارد. این امر می تواند خستگی را کاهش دهد و آمادگی قلبی عروقی، قدرت، تعادل و اعتماد به نفس را بهبود بخشد. برای افراد مبتلا به سرطان سینه، ورزش معمولاً برای ادامه درمان در طول درمان، از جمله در طول شیمی‌درمانی، پرتودرمانی، و جراحی بی‌خطر است. با این حال، برخی تمرینات ممکن است نیاز به اصلاح بر اساس میزان خستگی فرد داشته باشند و ممکن است لازم باشد اقدامات متفاوتی در مراحل مختلف برنامه درمانی انجام شود. به یاد داشته باشید که هر فرد مبتلا به سرطان سینه منحصر به فرد است و تحمل شخصی شما برای تمرین کردن در طول درمان سرطان سینه ممکن است متفاوت باشد. در صورت داشتن هرگونه سوال یا نگرانی در مورد ورزش در طول درمان، همیشه با تیم مراقبت های پزشکی خود صحبت کنید. تیم مراقبت های پزشکی شما می تواند شما را به یک فیزیوتراپ یا متخصص ورزش سرطان سینه آموزش دیده، ارجاع دهد که بتواند برنامه ورزشی شما را متناسب با نیازها و اهداف خاص شما، تنظیم کند. تهیه یک برنامه ورزشی در طول درمان سرطان سینه قبل از توصیه یک برنامه ورزشی، یک فیزیوتراپ آموزش دیده، متخصص ورزش، یا سایر اعضای تیم مراقبت های پزشکی شما باید اندازه گیری هایی را برای ارزیابی سطح آمادگی اولیه شما انجام دهند. این امر به آنها کمک می کند تا یک برنامه ورزشی را که برای رسیدن به اهداف شما طراحی شده و برای برنامه درمان سرطان شما مناسب است طراحی کنند. عوامل زیادی وجود دارد که می تواند بر شدت و زمان برنامه ورزشی شما در طول درمان سرطان تأثیر بگذارد، از جمله اینکه برنامه ورزشی قبلی شما چگونه بوده است، شدت برنامه درمانی ، سلامت قلبی عروقی قبلی شما و سایر شرایط سلامتی و شخصی که ممکن است داشته باشید. انواع ورزش برای ادامه در طول درمان سرطان سینه مناسب است، اگرچه برخی تمرینات ممکن است نیاز به اصلاح داشته باشند. نکته مهم این است که ورزشی را پیدا کنید که از آن لذت می برید و تنوع را در برنامه ورزشی خود بگنجانید. این به شما کمک می کند تا فعال بمانید و به مدیریت عوارض جانبی مختلفی که ممکن است در طول درمان سرطان با آنها مواجه شوید، کمک کند. چالش های رایج ورزش در طول درمان سرطان سینه شیمی درمانی، پرتودرمانی و جراحی همگی می توانند چالش های متفاوتی را برای ورزش به همراه داشته باشند. هیچ ۲ نفر یکسان نیستند و افراد مبتلا به سرطان با درجات مختلفی از مشکلات مواجه می شوند که ممکن است نیاز به تغییر برنامه ورزشی خود داشته باشند. به طور مشابه، همچنین مهم است که به یاد داشته باشید که هیچ ۲ روزی یکسان نیست. برخی از روزها ممکن است برای یک پیاده روی ۳ کیلومتری بیدار باشید، در حالی که روزهای دیگر تنها دور زدن در داخل ساختمان را بتوانید انجام دهید. هر دوی این سناریوها درست است. گوش دادن به بدن خود در طول دوره مراقبت، بسیار مهم است. نکته مهم این است که شما کاری انجام دادید، حتی اگر آن روز چند بار پیاده روی تا انتهای خیابان و برگشتن باشد. در اینجا آنچه باید در مورد برخی از چالش های رایج ورزش که بیماران بر اساس نوع درمان سرطان انجام شده و نحوه رسیدگی به آنها تجربه می کنند را بدانیم. شیمی درمانی: بسیاری از افرادی که شیمی درمانی می کنند، درجات مختلفی از حالت تهوع، خستگی، نوروپاتی را تجربه می کنند که می تواند بر تعادل و احساس ضعف تأثیر بگذارد. شما می توانید با انجام دوره های ورزشی سبک تر به مدیریت این عوارض جانبی کمک کنید. به وسیله ۳ یا ۴ ست ۱۰ تا ۱۵ دقیقه ای در طول روز به جای ۱ جلسه ورزش طولانی تر، سعی کنید تا از احساس خستگی بعد از ورزش جلوگیری کنید. همچنین می توانید در صورت لزوم تمرینات را با وزن کمتر یا تکرار کمتر انجام دهید. با تیم مراقبت های پزشکی خود در مورد تغییرات خاص خود صحبت کنید. پرتو درمانی: افرادی که پرتودرمانی می‌شوند، ممکن است پس از پرتودرمانی با سفتی در ناحیه سینه و بالای بازو مواجه شوند که می‌تواند دامنه حرکتی دست به بالای سر یا دور کردن دست از بدن را سخت کند. برخی از افراد ممکن است در پایان پرتودرمانی خود دچار ترک پوست شوند. کشش در طول دوره پرتودرمانی بسیار مهم است. تغییر شدت این کشش‌ها بر اساس اینکه آیا پوست شما ترک دارد یا خیر مهم است. لطفاً با تیم مراقبت های بهداشتی خود در مورد اینکه چه نوع کششی برای شما توصیه می شود صحبت کنید. عمل جراحی: نوع جراحی که انجام می دهید تغییراتی را که ممکن است برای برنامه ورزشی شما لازم باشد، تعیین می کند. انجام لامپکتومی، ماستکتومی با یا بدون بازسازی، یا برداشتن غدد لنفاوی، همگی مجموعه ای از چالش ها و نیازهای بهبودی خاص خود را دارند. نوع بازسازی که انتخاب می کنید تعیین می کند که با چه سرعتی می توانید تمرینات تقویتی و استقامتی را شروع کنید. به طور معمول، شما می توانید بلافاصله پس از جراحی، راه رفتن را شروع کنید، بنابراین می توانید حتی در شدت های کم به فعالیت خود ادامه دهید. مهم است که از جراح خود بپرسید که چه نوع اقدامات احتیاطی را باید انجام دهید و چه محدودیت هایی ممکن است بعد از جراحی داشته باشید تا بتوانید به اندازه کافی، آماده شوید. سوالاتی که باید از تیم مراقبت های بهداشتی خود در مورد ورزش در طول درمان سرطان سینه بپرسید: مهم است که با تیم مراقبت های پزشکی خود در مورد اهداف خود برای فعال ماندن در حین انجام درمان، گفت و گوهای مداوم داشته باشید. در اینجا چند سؤال وجود دارد که می توانید از آنها برای شروع گفت وگو با تیم مراقبت پزشکی خود بر اساس نوع درمانی که دریافت می کنید، استفاده کنید. اگر شیمی درمانی می کنید: -اگر تعداد سلول های خونی من پایین است، آیا باید ورزش را اصلاح کنم؟ -آیا مواقعی وجود دارد که نباید ورزش کنم؟ -آیا پس از قرار دادن پورت من، دوره ای وجود دارد که باید از بلند کردن اجسام سنگین یا بالا رفتن از پله خودداری کنم؟ -اگر حالت تهوع یا خستگی دارم، چگونه می توانم فعال بمانم؟ اگر پرتودرمانی دریافت می کنید: -چگونه می توانم تمریناتم را اصلاح کنم در صورت وجود ترک پوست در سینه؟ -چه چیزی روی پوستم بگذارم تا از خراب شدن آن جلوگیری کنم؟ اگر تحت عمل جراحی هستید: -آیا در طول دوران نقاهت از این جراحی محدودیتی برای بلند کردن بدن و یا وزنه وجود دارد و اگر چنین است، برای چه مدت؟ -چه زمانی شروع تمرینات قدرتی بعد از عمل بی خطر است؟ -آیا صاف دراز کشیدن اشکالی ندارد؟ -آیا بعد از این روش محدودیت حرکتی خواهم داشت؟ اگر در هر زمانی احساس کردید که در طول درمان به راهنمایی یا کمک خاصی نیاز دارید، از پزشک خود بخواهید که شما را به یک فیزیوتراپ یا متخصص ورزش ارجاع دهد که تجربه کار با افراد مبتلا به سرطان سینه را دارد. این متخصصان به شما کمک می کنند تا از طریق هر گونه اصلاحی که ممکن است در طول دوره بهبودی خود نیاز داشته باشید، شما را راهنمایی کنند.

سرطان یکی از علل اصلی مرگ و میر در جهان است و پیشگیری از آن از اهمیت بالایی برخوردار است. تحقیقات نشان می‌دهد که تغذیه مناسب، ورزش و فعالیت بدنی می‌تواند نقش مهمی در کاهش خطر ابتلا به سرطان و بهبود نتایج درمانی داشته باشد.

------------------------------------

نقش تغذیه در پیشگیری از سرطان

تغذیه مناسب می‌تواند به کاهش خطر ابتلا به سرطان کمک کند. مصرف میوه‌ها، سبزیجات، غلات کامل و کاهش مصرف گوشت قرمز و فرآوری شده، چربی‌های اشباع و قندهای افزوده می‌تواند به کاهش خطر ابتلا به سرطان کمک کند. مچنین، مصرف الکل باید محدود شود زیرا مصرف زیاد الکل با افزایش خطر ابتلا به سرطان‌های مختلف مرتبط است.

نقش ورزش و فعالیت بدنی در پیشگیری از سرطان

فعالیت بدنی منظم می‌تواند به کاهش خطر ابتلا به سرطان کمک کند. تحقیقات نشان می‌دهد که فعالیت بدنی منظم می‌تواند خطر ابتلا به سرطان‌های پستان، کولورکتال و اندومتر را کاهش دهد. فعالیت بدنی همچنین می‌تواند به حفظ وزن سالم کمک کند که خود یکی از عوامل مهم در کاهش خطر ابتلا به سرطان است .

انواع فعالیت‌های ورزشی

۱-ورزش‌های هوازی: شامل دویدن، پیاده‌روی سریع، دوچرخه‌سواری و شنا. این نوع ورزش‌ها می‌توانند به بهبود سلامت قلب و عروق و کاهش وزن کمک کنند.

۲-تمرینات مقاومتی: شامل وزنه‌برداری و تمرینات با وزن بدن. این تمرینات می‌توانند به افزایش توده عضلانی و بهبود متابولیسم کمک کنند.

۳-تمرینات انعطاف‌پذیری: شامل یوگا و تمرینات کششی. این تمرینات می‌توانند به بهبود انعطاف‌پذیری و کاهش استرس کمک کنند.

۴-تمرینات تعادلی: شامل تای‌چی و تمرینات تعادلی. این تمرینات می‌توانند به بهبود تعادل و کاهش خطر افتادن کمک کنند.

مکانیسم اثرگذاری ورزش هوازی و مقاومتی در بیماران سرطانی

ورزش هوازی و مقاومتی هر دو می‌توانند اثرات مثبتی بر بیماران سرطانی داشته باشند.

ورزش هوازی:

بهبود عملکرد قلبی-عروقی: ورزش هوازی می‌تواند به بهبود عملکرد قلبی-عروقی و کاهش خستگی مرتبط با سرطان کمک کند .

کاهش التهاب: ورزش هوازی می‌تواند به کاهش التهاب مزمن که با پیشرفت سرطان مرتبط است، کمک کند.

کاهش کاردیوتوکسیسیتی: ورزش هوازی می‌تواند به کاهش آسیب‌های قلبی ناشی از شیمی‌درمانی با آنتراسیکلین‌ها کمک کند.

ورزش مقاومتی:

افزایش توده عضلانی: ورزش مقاومتی می‌تواند به افزایش توده عضلانی و بهبود ترکیب بدنی کمک کند که می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی بیماران سرطانی کمک کند .

کاهش خستگی: ورزش مقاومتی می‌تواند به کاهش خستگی مرتبط با سرطان کمک کند، به ویژه در بیماران مبتلا به سرطان پروستات .

بهبود عملکرد فیزیکی: ورزش مقاومتی می‌تواند به بهبود عملکرد فیزیکی و افزایش قدرت عضلانی کمک کند .

توصیه‌های تغذیه ای و ورزشی

تغذیه: مصرف حداقل پنج وعده میوه و سبزیجات در روز، کاهش مصرف گوشت قرمز و فرآوری شده، مصرف غلات کامل و کاهش مصرف چربی‌های اشباع و قندهای افزوده.

فعالیت بدنی: حداقل ۱۵۰ دقیقه فعالیت بدنی متوسط یا ۷۵ دقیقه فعالیت بدنی شدید در هفته. همچنین، انجام تمرینات مقاومتی حداقل دو بار در هفته توصیه می‌شود.

نتیجه‌گیری

تغذیه مناسب و فعالیت بدنی منظم می‌تواند نقش مهمی در پیشگیری از پیشرفت سرطان داشته باشد. با اتخاذ یک سبک زندگی سالم که شامل تغذیه متعادل و فعالیت بدنی منظم است، می‌توان خطر ابتلا به سرطان را کاهش داد و نتایج درمانی را بهبود بخشید. تحقیقات بیشتر در این زمینه می‌تواند به درک بهتر از ارتباط بین تغذیه، فعالیت بدنی و سرطان کمک کند و راهکارهای موثرتری برای پیشگیری و مدیریت سرطان ارائه دهد.

بازگشت به صفحه علم ورزش یاریزان | تغذیه و ورزش در پیشگیری از پیشرفت سرطان

دکتر محمد مهرتاش | دکتری فیزیولوژی ورزشی