رفتن به بالا
  • دوشنبه - 8 اردیبهشت 1399 - 17:21
  • کد خبر : ۶۷۰۹
  • چاپ خبر : پس از استعدادیابی در دهه هشتاد، چه بر سر ملی پوشان سیلینگ ایران آمد؟

پس از استعدادیابی در دهه هشتاد، چه بر سر ملی پوشان سیلینگ ایران آمد؟

رشته ورزشی سیلینگ در سال 1387 در زمان ریاست دکتر دنیامالی به فدراسیون قایقرانی ایران ملحق شد و در مدت مدیریت وی ورزشکاران نوجوان و جوانان ایرانی متعددی به جامعه ورزش کشور و رشته سیلینگ معرفی گردید.

سیلینگ در سال ۱۳۸۷ در زمان ریاست دکتر دنیامالی به فدراسیون قایقرانی ایران ملحق و ورزشکاران نوجوان و جوانان ایرانی متعددی به جامعه ورزش ایران معرفی شد

Yarizan telegram Channel آدرس کانال تلگرام پایگاه خبری ورزشی یاریزان

Yarizan page Instagram آدرس پیج اینستاگرام پایگاه خبری ورزشی یاریزان

 

رشته ورزشی سیلینگ در سال ۱۳۸۷ در زمان ریاست دکتر دنیامالی به فدراسیون قایقرانی ایران ملحق شد و در مدت مدیریت وی ورزشکاران نوجوان و جوانان ایرانی متعددی به جامعه ورزش کشور و رشته سیلینگ معرفی گردید.

+ لطفاً خودتان را معرفی نمایید؟
کیوان حسن زاده هستم . ۲۳ سال دارم . اهل روستای کاویان علیا که بین مهاباد و سردشت در استان آذربایجان غربی واقع است. در سه سالگی با خانواده به مهاباد مهاجرت کردیم ولی من خودم را همچنان روستازاده می دانم و به آن افتخار میکنم.

 

------------------------------------

+ چه شد که به دنیای ورزش قهرمانی آمدی ؟
من در محیط کوهستانی بدنیا آمدم و از وقتی بخاطر دارم در حال دویدن و پریدن در فضای آزاد بودم. در سن ۷ سالگی پدرم مرا به باشگاه ژیمناستیک برد . آنجا تحت تعلیمات آقای یعقوب فاتحی قرار گرفتم و ایشان نقش بسزایی در ورود من به ورزش حرفه ای داشتند.
تا ۱۲ سالگی ژیمناستیک را ادامه دادم و به عضویت تیم ژیمناستیک مهاباد در آمدم.

+ پس چرا در نهایت سیلور شدی؟
خاطرم هست که سال ۸۸ در باشگاه اعلام کردند که می خواهند از بین ورزشکارانی که از لحاظ درسی در شرایط ممتازی هستند برای رشته قایقرانی انتخاب کنند. واقعیت این هست که من تا آن زمان اصلا نمیدونستم قایقرانی چیست و تصوری هم از آن نداشتم .

+ یعنی نمیدونستی برای چه رشته ای میخواهی تست بدهی؟
من فقط در فیلم ها و تلویزیون رشته ویندسرف رو دیده بودم و فکر میکردم سیلینگ همین هست . یک مقداری هم نگرانی داشتم که ممکن است در دریا غرق شوم ، برای همین ابتدا راغب نبودم. با اصرار مربی ام که گفت بقیه ثبت نام کرده اند ، تو هم مثل آنها ، رضایت به ثبت نام دادم.
دو هفته بعد در حضور آقای خالد پرویز (مربی وقت سیلینگ ایران) و آقای بهزاد اتابکی (مسئول وقت کمیته سیلینگ فدراسیون قایقرانی) از بین بیش از ۳۰۰ ورزشکار مهابادی از تمامی رشته های ورزشی که آزمون های فیزیکی و هوش دادند ، ۱۲ نفر را انتخاب کردند که من هم در بین آنها بودم.

https://instagram.com/80_shopbrand?igshid=NzZlODBkYWE4Ng==

+ مهمترین ویژگی تو در آن زمان چه بود؟
اگر عکس های من در آن زمان را نگاه کنید با اینکه ۱۲ سال داشتم خیلی کوچک اندام و سبک بودم. این موضوع یک ویژگی مهم در سیلینگ بخصوص کلاس آپتیمیست است.

+ چگونه به دنیای سیلینگ آمدی؟
پس از انجام تست نهایی توسط مسئولین و مربی وقت در تهران ، ۲۵ نفر را برای اعزام به مالزی جهت یک اردوی آموزشی و یادگیری سیلینگ انتخاب کردند.

+ پس در واقع شما سیلینگ را در مالزی یاد گرفتید؟
دقیقاً ، من اولین بار قایق سیلینگ را در مالزی از نزدیک دیدم. واقعیت این است که من ابتدا با انگیزه سفر خارجی مالزی و شروع یک ورزش هیجان انگیز که اصلا نمی دانستم چیست آمدم . حتی شنا هم نمی دانستم که پس از انتخاب شدن و بازگشت از تست انتخابی تهران ، در مهاباد به دستور آقای تدین (رئیس هیئت قایقرانی مهاباد) در استخر شنا را یاد گرفتم.

+ در اردوی آموزشی مالزی چه گذشت؟
اولین نکته ای که برای من عجیب بود آب و هوای آنجا بود . من از یک شهر با ارتفاع ۱۰۰۰ متری از سطح دریا و آب و هوای سرد به یک محل استوایی ، گرم و مرطوب رفته بودم. شاید برای جنوبی ها امری عادی باشد ولی برای من که تجربه چنین شرایطی را نداشتم خیلی متفاوت بود . دو مربی خارجی هم داشتیم ، دیوید میرالتا که اهل اسپانیا و آقای خالد پرویز که اهل پاکستان بود .
مرکز سیلینگ لنکاوی مالزی هم بسیار زیبا و مجهز بود . در ابتدای امر ما را با قایق های سیلینگ آشنا کردند . ۴۲۰ ، Laser ، Laser standard ، Laser Radial ، Laser 4.7 و آپتیمیست و ویندسرف . به ما آموزش دادند چگونه قایق ها را ببندیم ، چگونه تنظیمشان کنیم . سپس ما را بر اساس سن ، قد و فیزیک بدنی تقسیم کردند و هر گروه برای قایق خودش مشخص شد.
تیم ایران بمدت سه ماه با همین شرایط تمرین کرد ، در برخی موارد هم این تمرینات با حضور ورزشکاران مالزی صورت می گرفت.

+ پس از اردوی مالزی و بازگشت به ایران به اردوی انزلی رفتید؟
بله . البته چند هفته ای پس از بازگشت از مالزی اردوها تعطیل شد و ما همگی به منزل رفتیم. سپس جهت حضور در اردوی انزلی فراخوان شدیم.
نکته ای که وجود داشت ما در اردوی انزلی فقط قایق های لیزر و لیزر پیکو را داشتیم و با آنها تمرین میکردیم. هنوز قایق های آپتیمیست و ۴۲۰ نرسیده بود.

+ شما تمرینات را در تابستان در انزلی ادامه دادید و در پاییز اردو به بندرعباس منتقل شد. چرا؟
انزلی در بهار و تابستان فضا و شرایط خوبی برای تمرینات دارد . اما با شروع پاییز میزان روزهای دریای طوفانی بیشتر می شود . ما نیز در محل تمرین موج شکن و اسکله نداشتیم ، لذا تمرین در چنین شرایطی بسیار سخت یا حتی خطرناک بود. لذا با وجود چنین شرایطی مربی تصمیم به تغییر مکان اردو به جنوب ایران را داشت.
در مقایسه با هوای سرد انزلی در پاییز ، تمرین در آب و هوای بندرعباس واقعا عالی بود. شرایط باد مناسبی نیز داشت. ولی مشکل این بود که برخی از ورزشکاران منجمله خود من قایق تخصصی خودشان را نداشتند و این خیلی تفاوت برای ما ایجاد کرده بود.

+ در بازیهای قهرمانی آسیا ۲۰۱۹ لانکاوی شما از سایر ورزشکاران نتیجه بهتری را کسب کردی. اما با اینحال شما از بین ۱۲۱ ورزشکار رتبه ۱۰۶ شدی. خودت چنین انتظاری داشتی؟
بله ، انتظار داشتم .
مشکل اینجا بود که ما در مالزی سه ماه بر روی قایق تخصصی خودمان آموزش دیده بودیم و تمرین کردیم. وقتی به ایران آمدیم قایق های خودمان را برای تمرین نداشتیم. در قهرمانی آسیا بر روی قایق تخصصی خودمان مسابقه دادیم. این باعث شده بود که فیلینگ مان تغییر کند. حتی من چیزهایی که در مالزی یاد گرفته بودم هم فراموش کرده بودم. در واقع من اصلا در طول مدت حضور در ایران اصلا تمرین تخصصی نداشتم.

+ پس از این مسابقات چه کردید؟
پس از اینکه از مالزی برگشتیم دوباره به اردوی بندرعباس رفتیم ، با این تفاوت که قایق های تخصصی مان را فدراسیون خریداری کرده بود و در بندرعباس حاضر بود.
در اسفند ۸۸ هم من و حسن مهدی زاده ورزشکار مینابی به مسابقات قطر اعزام شدیم . به خاطر دارم که حسن مهدی زاده در این مسابقات ، بخصوص راندهای ابتدایی واقعا درخشید. بشکلی که مسئولین برگزاری حتی دوربین های تصویربرداری خود را بر روی قایق او نصب کرده بودند که تصاویر خوبی بگیرند.

+ البته این مسابقات یک کاپ منطقه ای است و خیلی رویداد معتبری در سیلینگ نیست و سطح بالایی ندارد و بیشتر بخاطر مبلغ جایزه شرکت می کنند.
بلی همینطور است . ما بیشتر بخاطر کسب تجربه در این رویداد شرکت کرده بودیم.

+ در تیر ماه ۱۳۸۹ دوباره به مسابقات قهرمانی آسیا ۲۰۱۰ اعزام شدید و شما نتیجه خیلی بهتری را کسب کردی. از آن برایمان بگو.
در این رویداد که در تایلند برگزار شد من از بین ۱۰۳ ورزشکار رتبه ۵۰ ام کل ، ۴۴ مردان و ۳۰ ام مردان آسیا را کسب کردم.

+ شما در همین رویداد در سال قبل تقریبا آخر جدول رنکینگ بودی و در کمتر از ۷ ماه به میانه جدول بهترین های آسیا رسیدی. این تغییر و پیشرفت در سیلینگ براحتی بدست نمی آید.
قبول دارم. البته من فکر میکنم این پیشرفت بیشتر بخاطر این هست که من و سایر ورزشکاران توانستیم چند ماه بر روی قایق تخصصی خودمان تمرین کنیم. در همین مسابقات حسن مهدی زاده از میناب در یک راند اول شد. نکته بعدی هم که خیلی مهم است سختگیری و پشتکار مربی مان آقای خالد پرویز بود.

+ پس از این پیشرفت ، تغییری در توجه فدراسیون به سیلینگ اتفاق افتاد؟
در اون زمان که ریاست فدراسیون بر عهده آقای دنیامالی بود ، توجه ویژه به سیلینگ بخصوص کلاس آپتیمیست پیوسته وجود داشت و بر روی مدال آن در بازیهای آسیایی گوانگجو حساب باز شده بود. برای همین اردوهای داخلی ، مسابقات و کاپ های خارجی دیگری تا پیش از بازیهای آسیایی برایمان تدارک دیده شده بود.
سرعت پیشرفت ما به قدری خوب بود که در مسابقات آزاد لهستان در شهریور ۸۹ ، من در گروه نقره ای از بین ۸۴ نفر رتبه ۵ را بدست آوردم.

+ تا قبل از آن شما در اروپا مسابقه نداده بودید؟
خیر – حضور در این رویداد تجربه متفاوتی برای ما بود. سرعت باد بالا ، هوای بشدت سرد و تعداد ورزشکاران حرفه ای با تعداد بالا واقعا کار را برای ما خیلی سخت کرده بود. نکته جالب در مورد حضور ما در این مسابقات این بود که اصلا نمی دانستند IRI که علامت ایران هست کجاست و از ما در این مورد میپرسیدند.
شاید چیزی که باعث ارائه عملکرد مناسب من در این رویداد شد ، انگیزه بالای من جهت انتخاب شدن برای بازیهای آسیایی گوانگجو بود.

+ و پس از آن در بازیهای جام خلیج {فارس} قطر در سال ۲۰۱۰ هم شرکت کردید که بهترین نتیجه را کسب کردید.
بله – در این مسابقات من قهرمان شدم و خانم جعفری مقام دوم را کسب کردند.
بخاطرم هست که یک هفته پس از این رویداد هم به مسابقات بین المللی هند اعزام شدیم که من در بین ۷۲ نفر رتبه ۱۳ را کسب کردم. خانم جعفری در این مسابقات مدال برنز بانوان را کسب کردند.

+ شما پیش از بازیهای آسیایی ، آخرین اردوی تمرینی را در منجیل گذراندید. دلیل انتخاب منجیل چه بود؟
ما نیاز به محلی داشتیم که از لحاظ شرایط باد مشابه چین باشد ، به همین دلیل منجیل انتخاب شد . در مهر ماه ۸۹ به منجیل رفتیم . سرعت متوسط باد در آن منطقه حدود ۴۰ نات است . برخی روزها حتی تا ۶۰ نات هم میرسید. Reaching ، Running و سرعت ما در این اردو خیلی بهتر شد.

+ در نهایت در آبان ۸۹ تیم سیلینگ ایران به مسابقات آسیایی گوانگجو ۲۰۱۰ اعزام شد. متاسفانه تیم سیلینگ ایران نتیجه خوبی در این مسابقات نگرفت و بغیر از شما تقریبا بقیه در قعر جدول رنکینگ ماندند. بیشتر در مورد این رویداد برایمان بگو؟
من بخاطر دارم که ما پیش بینی باد زیادی برای بازیهای آسیایی داشتیم به همین علت اردوی آخر خود را در منجیل برگزار کردیم اما سرعت باد در زمان برگزاری مسابقات خیلی کم بود و ما اصلا برای چنین شرایطی آمادگی و تمرین نداشتیم. اگر به جدول رنکینگ دقت بفرمایید در راند اول دوم شدم که بدلیل شرایط باد مناسب بود. من هم در نهایت رتبه ۷ از ۱۱ را کسب کردم که بهترین نتیجه تیم اعزامی به مسابقات بود.

+ چه شد که بعد از بازیهای آسیایی گوانگجو ناگهان سیلینگ کاهش یافت؟
بنظرم فدراسیون بسیار بر روی مدال سیلینگ حساب باز کرده بود و انتظار چنین نتایج بدی را برای ما نداشت. این باعث شد که پس از گوانگجو همکاری با مربیان اروپایی قطع شد و فقط خالد پرویز که مربی آپتیمیست بود در ایران ماند و سرمربی تیم ملی سیلینگ ایران شد.

+ پس از گوانگجو فعالیت های شما چگونه ادامه یافت؟
پس از گوانگجو ما به اردوی تمرینی انزلی رفتیم . پس از آن در دی ۸۹ به مسابقات آپتیمیست قهرمانی جهان ۲۰۱۱ در مالزی اعزام شدیم که از بین ۲۳۱ ورزشکار رتبه ۱۰۱ را بدست آوردم . در آن مسابقات هم در راند هفتم مقام سوم را بدست آوردم.

+ در نهایت آخرین مسابقه ورزشی ات را در مسابقات آپتیمیست قهرمانی آسیا ۲۰۱۱ شرکت کردی؟
در این رویداد من تنها نماینده سیلینگ ایران بودم . این شرایط برای من خیلی سخت بود و من از لحاظ روحی در شرایط مناسبی نبودم. وقتی میبینید که در رشته سیلینگ همه کشورها بصورت تیمی حضور پیدا میکنند و تیمها در گروههای حداقل ده نفری یا بیشتر حاضر هستند، فقط من بصورت انفرادی حاضر بودم.
از طرف دیگر می دانستم سنم بالا رفته و این آخرین سالی هست که می توانم در کلاس آپتیمیست مسابقه بدهم ، بنابراین دیگر میل و عطشی به تلاش در این کلاس نداشتم . در این مسابقات رتبه ۲۹ مردان آسیا شدم.
بخاطر دارم در اون زمان با حسن وجدانی برنامه داشتیم که پس از این مسابقات با هم تیم ۴۲۰ تشکیل دهیم.

+ پس از این رویداد ، اتفاقات عجیب و غریب جابجایی در ریاست فدراسیون قایقرانی و رفتن آقای دنیامالی از فدراسیون در ابتدای سال ۹۱ روی می دهد و پس از آن حمایت ها از سیلینگ قطع می شود.
به واقع همین اتفاق افتاد. من بخاطر دارم که آقای دنیامالی که سیلینگ را به فدراسیون قایقرانی الحاق نمودند ، شخصاً موضوعات سیلینگ رو پیگیری میکردند و به اردوهای ما سر میزدند. به محض رفتن ایشان بخش سیلینگ حامی اش را از دست داد و عملاً تعطیل شد و تا امروز هم همچنین است.

+ دلیلش را چه می دانی؟
واقعا نمیدانم و هیچ شخصی هم هرگز به ما نگفت .
من اول راهنمایی از شهرم رفتم ….دوم دبیرستان برگشتم سر کلاس درس . من تمام سالهای نوجوانی ام را برای سیلینگ گذاشتم.
در تمام این سالها هرگز نتوانستم با خودم کنار بیایم، اینکه اصلا من چرا با سیلینگ آشنا شدم ؟ چرا دوران ورزشی من اینگونه باید تمام میشد؟ من و امثال من که چند سال سختی و زحمت کشیدیم ، برای مایی که کلی هزینه شد تا به آن سطح برسیم . اینکه چرا من نتوانستم حقم را از ورزش سیلینگ بگیرم؟

همیشه منتظرم یک نفر به من تلفن بزند و بگوید چه شد ؟ اینکه برگردم به سر قایقم . برگردم به سر تمرینم .
اما ایندفعه اصولی و با برنامه مشخص تمرینی و اعزام های هدف دار

+ این شرایط برای شما که دور از خطوط ساحلی شمال و جنوب کشور بودید بدین شکل بود یا همه ورزشکاران همین شرایط را داشتند؟
برای همه به همین شکل بود. ورزشکاران جنوب و شمال ایران هم به قایق و تمرین دسترسی نداشتند. چرا؟ چون فدراسیون هیچ برنامه ای برای سیلینگ نداشت. این بی برنامگی با عوض شدن هر رئیس فدراسیون هم باز تغییر میکرد. هر کدام می آمدند وعده وعید میداند در حالیکه در واقعیت هیچ اتفاقی نمی افتاد.
همین دوره را هم اگر نگاه کنید همینطور است . در ابتدا گفتند به سیلینگ هم میرسیم ، تا الان یک سال و نیم گذشته ، چشم بر روی هم بگذاریم ۲ سال دیگر هم می گذرد ، بدون هرنوع توجه به سیلینگ.

آخرین مرحله حضور کیوان حسن زاده در اردوی تیم ملی سیلینگ ایران – انزلی ۱۳۹۵
+ بغیر از همان سالهای ریاست آقای دنیامالی که توجه ویژه به سیلیینگ داشتند ، پس از آن هیچ وقت این موضوعات را به روسای وقت منتقل نکردید؟ یا اینکه آنها پیگیر موضوعات شما باشند؟
واقعیت این هست که تا زمانی که آقای دنیامالی در فدراسیون بود ، سیلینگ پرقدرت در حال ادامه کار بود . اما به محض اینکه ایشان از فدراسیون رفت ، سیلینگ نابود شد.
ما هم اصلا ارتباطی نداشتیم. تا آنجا که من در جریانم بقیه روسای بعدی هم هرگز پیگیر نبودند.
البته یک یا دو بار در سال ۹۴ به فدراسیون مراجعه کردم و اعلام کردم که انگیزه و توان فعالیت را دارم و در صورت حمایت فدراسیون می توانم در بازیهای آسیایی بعدی نتیجه بگیرم . ولی به من اعلام کردند ما حمایتی از سیلینگ نداریم . اگر میخواهی بصورت شخصی تمرین کنید و با هزینه شخصی یا اسپانسری که آن هم خودتان بروید پیدا کنید اعزام بشوید.
من میدیدم که ورزشکاران آبهای آرام همواره با برنامه مدون ، مربی و با هزینه فدراسیون در اردو و اعزام هستند و هیچ وقت متوجه این تفاوت در برخورد دوگانه نشدم.

+ چرا در این سالها تلاش نکردی از حمایت های اسپانسر و بخش خصوصی استفاده کنی؟
اتفاقاً چند بار تلاش کردم بتوانم از بین برندهای مطرح ایران حامی پیدا کنم . اما موفق نشدم.
من تنها یک سیلور بودم و در تمام این سالها تمرکزم بر روی ورزش کردن بوده است و بلد نبودم چگونه طرح پیشنهادی آماده کنم و ارائه دهم. از ابتدا قرار نبود من کارشناس بازاریابی ورزشی باشم.

+ فکر کن فردا صبح اتفاقاتی بیفتد و تو بتوانی بعد از سه سال دوباره به فضای سیلینگ برگردی. آیا حاضری دوباره به دنیای قهرمانی بیایی ؟

حتما برخواهم گشت . البته با توجه به شرایط سنی دیگر قادر به حضور بر روی قایق آپتیمست نیستم و هم اکنون بر روی لیزر فعالیت میکنم.
اما مشکل من فقط بازگشت به تمرین روزانه در جنوب یا شمال کشور نیست. برای افزایش مهارت در سیلینگ من نیاز به یک مربی با تجربه و علم بالا برای ارتقاء تکنیک و همچنین حریف های تمرینی با سطح بالاتر جهت بهبود تاکتیک دارم که در ایران اصلا حریفی نیست. من فکر میکنم تمرین من حتی برای یک دوره کوتاه مدت با ورزشکاران آسیای شرقی و در شرایط ایده آل با اروپایی ها که بهترین ها هستند بسیار می تواند به من کمک کند و در مدت یکسال به سطح عملکرد قابل قبولی حداقل در آسیا برسم.

البته بعید میدانم با آنچه در این ده سال دیده ام به آرزویم برسم.

+و سخن پایانی؟
در پایان میخواهم قدردان زحمات آقای دنیامالی و آقای بهمن تدین باشم . یک تشکر ویژه هم از آقای خالد پرویز مربی ام دارم که مانند یک پدر دلسوز در تمامی سختی ها در کنار من بود. اگر این سه عزیز نبودند ، من هرگز در این مسیر قرار نمیگرفتم.

یاریزان / جامعه سیلینگ خلیج فارس


اخبار مرتبط


ارسال دیدگاه


کد اعلام وصول الکترونیکی