تکواندو نیز همچون سایر رشته های ورزشی رزمی،شامل برخورد هایی است که گاهی باعث آسیب دیدگی های جدی برای ورزشکاران خواهد شد.

این ورزش یک هنر رزمی است که از سال ۲۰۰۰ و در المپیک سیدنی در زمره ورزش های المپیکی قرار گرفته است.

------------------------------------

قوانین این رشته ورزشی، آن را به یک رشته فول کنتاکت (تماسی) تبدیل کرده است که یکی از ورزش های رزمی پرآسیب قلمداد می شود.

(Orchard Sports Injury Classification System (OSICS و SMDCS) Sports Medicine Diagnostic Coding System) سیستم های رایج تقسیم بندی آسیب ها در مقالات معتبر هستند.

بر اساس سیستم های مذکور، صدمات تکواندو را می توان بر پایه محل آسیب، ناحیه آناتومیک آسیب دیده و نوع آسیب شناختی آسیب تقسیم بندی کرد. به علاوه، تقسیم بندی را می توان بر پایه مکانیسم آسیب انجام داد. بیشتر انواع صدمات در تکواندو حاد هستند.

بخشی از آسیب ها ممکن است با حمله حریف ایجاد شود و بخشی از آن ها از طریق صدمات بیش مصرفی یا ضربات دیگر به وجود آید. این صدمات ممکن است در طی تمرین یا مسابقه حادث شوند.

در مطالعه کاظمی و همکاران، ۵۴ درصد صدمات در زمان مسابقه و ۳۶ درصد در زمان تمرینات گزارش شد. ۵۴/۷ درصد صدمات مربوط به اندام تحتانی، ۱۲/۲ درصد اندام فوقانی، ۹/۸ درصد تنه و ۲۳/۳ درصد ضربه به سر بود. اساتید و همکاران نشان دادند که در سطح کمربند مشکی و بالاتر، در مقایسه با کمربندهای پایین تر از سیاه، صدمات اندام های تحتانی بیشتر از صدمات سر بود. در مطالعه همکاران، ۲۹/۶ درصد صدمات در سر و گردن و ۴۴/۵ درصد صدمات در اندام های تحتانی ثبت شد.

نتایج مطالعه آرتاریبا بارتس و همکاران برعکس بود. در این مطالعه ۶۱/۱ درصد (تعداد ۱۰۲۶) از آسیب ها در زمان تمرین اتفاق افتاد و در ۱۵ روز مانده به مسابقات این نرخ به ۲۳ درصد (۳۹۱ آسیب) و در زنان مسابقه به ۱۵/۶ درصد (۲۶۱ آسیب) کاهش پیدا کرد.

این یافته ها اهمیت رعایت دستورالعمل های WT را در مسابقات نشان می دهد. اما متاسفانه ابزارهای محافظتی در زمان های تمرین جدی گرفته نمی شوند. بنابراین توصیه می شود دستورالعمل های مسابقات، در زمان های تمرین نیز به جد رعایت گردد. آلتاریبا بارتس ۷۰/۷ درصد از صدمات را در اندام تحتانی گزارش کردند. پیتر و همکاران نیز صدمات اندام تحتانی را شایع ترین صدمات تکواندو عنوان کردند.

جدول زیر، نرخ آسیب (تمرین- مسابقه) به ازای ۱۰۰۰ ساعت- ورزشکار در تکواندو را در مطالعات مختلف نشان می دهد. همانطور که در جدول دیده می شود، این عدد در مطالعات گوناگون، تفاوت قابل ملاحظه ای داشته است.

بدیهی است درمان و توانبخشی به موقع و صحیح، در بازگشت سریع تر ورزشکار به صحنه رقابت نقش کلیدی دارد. به یاد داشته باشیم که پیشگیری همواره مقدم بر درمان است. با شناخت بهتر انواع آسیب و مکانیسم های آسیب رسان، انجام تمرینات بدنسازی مناسب، حفظ تغذیه اصولی،… تا حد امکان از صدمات پرهیز کنیم.

یاریزان / تهیه و تنظیم: دکتر لاله حاکمی
متخصص بیماری های داخلی- فلوشیپ فدراسیون پزشکی ورزشی آسیا
نایب رئیس و رئیس کمیته سلامت فدراسیون پزشکی ورزشی و رییس کمیته پزشکی فدراسیون تکواندو